روزه

ديگه هيچي واسم مهم نيس.زندگيم شده روز مرگي.فردا اول محرمه.امشب مامي اومد.پيشم.بغضش تركيد.گفتم خو قسمت منو حميدم اين بود.سختي ودرد.

حالا اون رفته.ومن موندم با دنيايي از خاطرات جور واجور.

نميگم عاشقشم.ميگم دوستش دارم.كاش ميفهميدو باور ميكرد.

مامي اشكاشو پاك كردو گفت.فردا هر كي روزه بگيره خدا هرچي بخاد بش ميده.مثل پسري كه به حضرت ذكريا داد.

يا حسين

يا ابوفاضل حميدمو برگردون

حمیده من...